Wildlife expeditions and expectations..

Wildlife expeditions and expectations.. 

Op Chileo zijn wij via Ancud (aan de noordkant) het eiland opgegaan. Hier hebben wij ons bij de ‘tourist information’ laten informeren over waar wij op het eiland blauwe vinvissen, bultruggen en eventueel orka’s konden zien. Wij hadden ons ingelezen over tours die vanaf Punihuil zouden vertrekken. Helaas vertelde de dame bij het toeristenbureau ons dat vanaf dat punt er in de afgelopen weken een verdwaalde blauwe vinvis gezien was, maar dat dit een uitzondering was. Als wij deze dieren wilden spotten zouden we moeten doorrijden naar Quellon op het eiland en vanaf daar een driedaagse tour doen. Deze driedaagse tour zou pas na 2 dagen weer vertrekken en daarnaast dus (logisch) 3 dagen duren. Helaas hebben wij daar de tijd niet voor en moeten wij dus tot onze grote spijt deze tour aan ons voorbij laten gaan. Dezelfde vrouw vertelt ons wel dat in Parque Nacional Chiloe wildlife te spotten is zoals puma’s, pudu’s en vossen. 

Wij hebben daarom besloten daarheen te rijden en de volgende dag vroeg aan de trekking door het park te starten! Deze hike blijkt uiteindelijk mooi te zijn, maar qua wildlife teleurstellend te noemen. De rangers gaven bij de entree al aan dat de dieren niet in die regio van het park leven, dus helaas was dit geen succes. 

Na de hike rijden wij door naar Chepu, waar wij ons grootste camperavontuur so far beleven. Dirtroads zijn wij ondertussen gewend, maar wij eindigen op een helling waar al een personenauto vast staat in de berm. Wij kunnen op dat punt met de camper niet keren dus zijn genoodzaakt de helling af te rijden, in de modder met rotsen. Herman als chauffeur met stalen zenuwen zet de 4WD aan en wij beginnen aan de afdaling. Dat is ons er een! Beneden aangekomen keert Herman de camper en begint het meest spannende gedeelte: gaan we bovenkomen? Met enorm veel slippen, gassen, hobbels en glijden bereiken wij de top weer! Boven aangekomen hengelen wij onze karmapunten binnen door het stelletje dat met de auto vaststaat te helpen weer los te komen. Daarna inspecteren wij de schade in de camper. De eindstand, beoordeel zelf maar: 

Uiteindelijk aangekomen op de camping weten wij via de eigenaar voor de volgende ochtend drie kajaks te huren (Loes laat deze aan zich voorbij gaan), waarmee wij rond half 7 ’s ochtends de rivier opgaan, naar de sunken forest. Dit bos is tijdens de aardbeving in 1960 onder water komen te staan. ’s Ochtends is de tocht vroeg, koud (voor Carmen), maar bovenal enorm mysterieus! Wij hadden namelijk gelezen dat deze kajaktocht tijdens zonsopkomst het mooist was. Gelukkig was het een erg heldere ochtend en was inderdaad deze zonsopkomst op de rivier prachtig! Je hoort en voelt de wereld langzaam ontwaken. 

Leuk om te benoemen is trouwens dat wij in alle vroegte voor de kajaktocht aan de overkant van de rivier bij onze kampeerplaats beverratten in de weer hebben gezien! Voor zo ver de foto’s laten zien lijkt het een gezin te zijn die de nacht aan het afsluiten was. 

Overigens bleek achteraf dat het zo heeft moeten zijn dat Loes de kajaktocht aan zich voorbij liet gaan: de helling omhoog van de camping af was steil. Heel steil. Herman en Marijn hadden daarom met de buurvrouw afgesproken dat wij het hek met prikkeldraad mochten ontdoen van zijn functie, zodat de camper via een ‘normaal’ pad weg kon rijden. Uiteraard hebben wij dit hek weer in dezelfde staat in elkaar gezet, al dan niet beter? Of was slechter opleveren ook niet mogelijk..? 

Nadat wij (lees Carmen) zijn opgewarmd na de kajaktocht rijden we na het hek-perikel door naar Ancud, om een tour te doen naar kolonies van de Maegelhaen en Humboldt pinguïn, een van de twee plaatsen ter wereld waar deze binnen dezelfde kolonie voorkomen. Wat een interessante dieren om van zo dichtbij te kunnen zien! 

Wij eindigen in Ancud op een camping waar wij ons ‘trakteren’ op een wat duurdere camping maar met het uitzicht is dit het meer dan waard:

Na Chiloe eiland vervolgen wij onze weg weer naar het vaste land van Chili waarbij onze avonturen verder gaan in Conaripe. Hierover in de volgende blog meer! 

Liefs Marijn & Carmen

p.s. zoals sommigen van jullie weten waren Carmen haar broer en schoonzus in verwachting van hun eerste kindje. Hoewel onze blog ‘achterloopt’ alvast een spoiler alert: op 5 maart zijn Jori en Hannah trotse ouders geworden van een prachtig jongentje genaamd Conor. Als trotse tio y tia (oom en tante) vervolgen wij dus onze reis!