Viva la Colombia

Viva la Colombia

Op 18 juni vlogen wij na een fantastisch Galapagos avontuur terug naar Quito. Na een nachtje in een heel leuk hosteltje (Chapelet Hostal) vlakbij het vliegveld, was het de volgende dag weer tijd voor een nieuw avontuur. We vlogen die dag namelijk naar het laatste land van deze reis: Colombia.

Rond 14:45 lokale tijd landden wij in Medellin en na een taxi rit van ongeveer 45 minuten komen wij aan in ons hostel. Wij besluiten daarop, zoals we dat in elk land gedaan hebben, vrijwel direct naar een lokale simkaart te zoeken. Ook zijn wij op zoek gegaan naar een opticien. Marijn verwarde zijn bril op Galapagos namelijk met een stoel. Deze was daardoor ‘uit zijn voegen’ gebogen. De opticien heeft zijn bril iets recht gekregen, maar helaas nog niet optimaal.

Hierna spreken wij af om met Alex, een Duitse jongen die wij in Quito hadden leren kennen een hapje te gaan eten.

De volgende dag (20 juni) zijn wij samen met dezelfde Alex en nog tweede andere jongens gezamenlijk met de bus naar Guatape gegaan. Als eerste bezoeken wij de Piedras de Penol, een enorme steen/rots, waarna je via bijna 700 traptreden van bovenop de rots een prachtig uitzicht hebt.

Hierna pakken wij met z'n allen een Tuktuk richting Guatape. Een klein, maar erg kleurrijk dorpje.

Na hier geluncht te hebben (wat overigens heerlijk was!) en een paar uur te hebben rondgelopen, pakken wij met zijn allen weer de bus terug naar Medellin.

De volgende dag staat voor ons de tour door communa 13 van Medellin op het programma. In het verleden was dit een van de gevaarlijkste wijken van de stad, maar zelfs ook in de wereld. Tijdens de tour krijgen wij uitleg over de geschiedenis van de wijk en geloof ons daar wil je het een en ander van lezen. Tegenwoordig is het een wijk met heel veel prachtige muurschilderingen.

Tijdens de tour krijgen wij ook nog een breakdance voorstelling van bewoners van deze wijk. De tour eindigt met een prachtig uitzichtpunt over de stad Medellin. De sfeer in de wijk bevalt ons wel, dus na de tour besluiten wij nog even rustig rond te dolen in communa 13. De lokale bevolking is ontzettend vriendelijk en aan alles blijkt de dankbaarheid voor ons bezoek.

Gezien Marijn zijn eerdere positieve ervaring in een barbershop in Sucre - Bolivia, de sfeer in deze wijk en omdat het hoog nodig was, laat Marijn zich weer onderhanden nemen door een barber.

Voor het bijwerken van zijn baard, het knippen van zijn haar en het (ongevraagd) bijwerken van zijn wenkbrauwen betaalde Marijn COP 10.000, omgerekend nog geen 3 euro. Daar kan Nederland nog wat van leren!

Na deze leuke ervaring pakken wij de metro richting het centrum van de stad, want zoals in elk land moet er weer gezocht worden naar munten en bankbiljetten. Marijn slaagt redelijk, maar gezien we hierna nog een afspraak hadden, was het helaas een beetje haasten. Vervolgens stappen we op de tram voor onze volgende afspraak.

Marijn heeft een afspraak met Santiago Cono, een tattoo artist, voor zijn allereerste tatoeage. Marijn heeft de tatoeage zelf bedacht en ontworpen. Santiago spreekt geen Engels, maar met ons Spaans en soms wat hulp van Google translate kunnen we precies duidelijk maken wat Marijn wil. Na het passen en meten begint het zetten van de tatoeage.

In ongeveer 45 minuten zit de tatoeage erop en Marijn is (gelukkig) erg tevreden met het resultaat en Carmen kan maar niet stoppen met zeggen hoe mooi ze het vindt.

Nu vragen jullie je natuurlijk allemaal af wat het betekent. Dit laten wij nog even in het midden, maar voor degene die als eerste de volledig juiste betekenis  PRIVÉ aan ons doorgeeft (app hiervoor Marijn: +31646711131), wacht er een leuk prijsje. Mocht niemand het volledig juist hebben, dan is de prijs voor degene die er het dichts bij zat. De volledige betekenis en de winnaar van deze "prijsvraag" zal in onze allerlaatste blog bekend worden gemaakt. hieronder zien jullie de foto van het ontwerp om de "prijsvraag" iets makkelijker te maken.

Na het zetten van de tatoeage spreken we weer af met Alex om een hapje te gaan eten bij Cambria (een aanrader, misschien vallen we in herhaling maar Medellin is echt heel leuk!). Het plan is om hierna te gaan stappen, ja je leest het goed, oma en opa gaan stappen. Helaas voelt Alex zich niet zo lekker en besluit hij niet mee te gaan. Maar samen met Isis (een Nederlandse meid die wij tijdens de communa 13 tour hadden ontmoet), een Duits meisje en een Amerikaans meisje duiken wij het nachtleven van Medellin in. Voor ons gevoel heeft het uitgaansgebied een groot Lloret de Mar gehalte (veel proppers die je overal naar binnen proberen te lullen), waardoor wij ons in eerste instantie niet heel erg amuseren. Het kan natuurlijk ook gewoon komen dat wij behoorlijk oud zijn... Uiteindelijk gaan we een bepaalde tent binnen en hebben wij toch nog een redelijk gezellige avond.

De volgende dag (22 juni) hebben wij met zijn tweeën een beetje door de wijk el Poblado gestruind en verder niet heel erg veel gedaan. Het hoogtepunt van de dag was de lunch bij restaurant Avocaderia, waarbij ze alleen maar gerechten hebben met avocado. Het was waanzinnig lekker.

Op onze laatste dag in Medellin alweer besloten wij samen met Alex naar de botanische tuin en het wetenschapsmuseum van Medellin te gaan. Eerst heerlijk rustig door de tuin gelopen, waar mensen in grote getale yoga aan het beoefenen waren. Vervolgens wilde wij dus naar het wetenschapsmuseum, maar hier stond toch een enorme rij voor, dus toch maar besloten dit niet te doen. Na een uber te hebben genomen, zijn wij met z'n drieën gaan lunchen bij lavocadaria, ja inderdaad hetzelfde restaurant als gisteren, omdat het zo lekker was.

En oh ja, ook hier willen jullie naar toe..

Na de lunch zijn wij samen met een nog een paar andere mensen voetbal gaan kijken, want Colombia moest zijn laatste groepswedstrijd spelen voor de Copa America,het zuid Amerikaanse equivalent van het Europees kampioenschap voetbal. Colombia won ook zijn derde wedstrijd en staat in de kwartfinale.

Na de wedstrijd zijn wij bustickets gaan kopen voor de volgende dag richting Salento. Hierna hebben wij nog even op de hostelkamer gechilld om vervolgens met kennissen van ons die woonachtig zijn in Medellin (Juliana en Tom) een hapje te gaan eten.

De volgende ochtend stappen wij in de bus richting Salento. Een rit van op papier 8 uur, maar wij hadden van te voren al gehoord dat het wel is langer kon duren, vanwege werkzaamheden aan de weg. Tot onze verbazing arriveren we al na 7 uur in Salento, zowaar sneller dan gepland. Na onze koffers in ons hostel gezet te hebben, zijn we boodschappen gaan halen voor de volgende dag. Daarna ergens een hapje gaan eten en vervolgens rustig op de kamer gaan chillen.

We staan weer eens vroeg op, hoewel om 6 uur de wekker staat, liggen we om 5:45 al wakker in ons bed. Rond half 7 lopen we naar het centrale plein van Salento om de taxi naar de Valle de Cocora te nemen. We zijn hierbij de laatste twee voor de eerste jeep, wat betekent dat we geen zitplaatsen hebben, maar achterop moeten staan. Een leuke ervaring, alleen een beetje fris op de vroege ochtend. Na aankomst starten wij de lange hike, van op papier 5-6 uur, tegen de klok in. Het eerste deel lopen wij vanuit de vallei naar en door het nevelwoud. Wij vinden dit een erg leuke wandeling. Wij lopen nagenoeg de hele route alleen en de route is uitdagend met modder, rotsen, bruggetjes en steeds omhoog. Na ongeveer 2 uur bereiken wij onze eerste stop, waar wij een koffie en aqua de panela (suikerriet) drinken. Met nieuwe energie op zak vervolgen wij onze weg. De eerste 45 minuten waren nog omhoog waarna we aan de afdaling konden beginnen. Via deze afdaling kom je langs diverse uitzichtpunten. Helaas onvoorspelbaar zoals het weer rondom Salento is, hangt er een wolk in de vallei de Cocora, hierdoor zijn de enorme waxplamen (waar de vallei bekend om staat), moeilijk zichtbaar.

Gelukkig dalen we nog verder af en krijgen we op een gegeven moment nog een sneak peak te zien van deze enorme palmen met groene achtergrond.

Na uiteindelijk 4,5 uur zijn we weer terug bij het beginpunt. Hierbij komen we een ontzettend leuk, ogenschijnlijk koffietentje tegen en besteld Carmen een koffie. Op aanraden van een Colombiaans/Canadees gezin bestelt Marijn een aqua de panela met kaas en melk. Ja ook Marijn vond dit niet lekker klinken, maar het blijkt echter bijzonder lekker te zijn en het goede nieuws het vult ook nog eens.

Hierna keren wij met de jeep weer terug naar Salento en lopen wij in de middag een beetje door het dorp heen. In de avond pakken wij weer onze spullen, omdat wij ons klaarmaken voor ons volgende avontuur. Maar daarover, je raadt het al, de volgende keer meer.

Liefs Carmen en Marijn

P.s. Marijn is in afwachting van jullie reacties op de “prijsvraag”