Tarzan & Jane the sequel 

Tarzan & Jane the sequel 

Na even een tijdje geen blog te hebben gepost, betekent dit dat jullie nog veel verhalen van ons tegoed hebben. 

De dag na Salento zijn wij vrij vroeg opgestaan om eerst de bus naar Armenia te pakken. Ons plan was de bus in Armenia naar Bogota rond 10 uur te pakken. Hiervoor zouden wij voldoende tijd hebben door om 8 uur in Salento de bus te pakken naar Armenia. Gelukkig besloten wij een marge in te bouwen, je weet namelijk nooit of er vertraging gaat zijn. Tijdens deze eerste busrit bleek dan ook dat er een ongeluk was gebeurd. Na ongeveer 20 minuutjes stil te hebben gestaan kwamen we gelukkig nog wel op tijd in Armenia aan voor de overstap naar Bogota. Wij wilden de bus pakken die ons in ongeveer 6 uur naar Bogota zou brengen. Bij navraag werden wij echter verblijd met het nieuws dat de bus een omweg moest maken vanwege een afgesloten weg. Wij mochten daarom niet maar 6 uur in de bus zitten, maar 10,5 uur. Gelukkig werd dit uiteindelijk ruim 12 uur! Ja, ook wij vroegen onszelf af of we niet beter hadden kunnen vliegen.. 

Onze voornaamste reden om zo vroeg vanuit Salento te vertrekken was om in de middag bij de zus van Marijn zijn tante, Zulay, aan te komen. Helaas bleek dit door alle ongemakken onderweg niet mogelijk en kwamen wij pas rond half 11 ’s avonds bij haar aan. Na hier met wat eten en drinken te zijn ontvangen zijn we snel gaan slapen omdat wij de volgende dag weer vroeg op moesten. 

De volgende dag stond namelijk in het teken voor ons tweede jungle-avontuur, deze keer bij Leticia (het drie-landen-punt: Colombia, Peru en Brazilië). Wij zijn dus behoorlijk vroeg opgestaan en zijn de dag gestart met een douche. Over deze douche willen wij (vooral Carmen) heel graag meer vertellen. Deze douche was namelijk by far de beste douche die wij in 5 maanden hebben gehad. De douche was schoon, er was een goede waterdruk, het water was warm (ja echt!) en het was een stortdouche! Je dag kan toch bijna niet beter beginnen? Na een lekker ontbijt werden wij naar het vliegveld gebracht. Op advies van Zulay kwamen we deze keer minder op tijd aan zoals wij Nederlanders gewend zijn. In principe waren wij ruim op tijd om nog in te checken. Helaas is het tegenwoordig een trant dat vliegtuigen overboekt zijn, omdat op vrijwel alle vluchten mensen niet komen opdagen (of hun overstap niet halen). Bij de incheck kregen wij dan dus ook te horen dat wij geen stoel kregen, omdat het vliegtuig vol zat. Hoewel wij begrijpen dat overboekingen financieel voor vliegvaartmaatschappijen aan het einde van de streep meer winst oplevert, voelt het toch enorm raar: je betaald een ticket, maar blijkt uiteindelijk helemaal niets te hebben. 

Nadat wij onze bagage hadden afgegeven zijn wij heel snel naar de gate gegaan, waar wij te horen zouden krijgen of we wel of niet mee zouden kunnen. Carmen heeft daar de man achter de balie in goed Spaans gelijk duidelijk gemaakt dat een vol vliegtuig hun probleem was en niet die van ons. Uiteindelijk zijn wij voor de balie blijven wachten en hoorden wij gelukkig na ongeveer 20 minuten dat wij wel mee zouden kunnen. Uiteindelijk bleken wij zelfs in het vliegtuig drie stoelen te hebben voor ons tweeën.. 

Vanuit het koelere Bogota aan te komen in Leticia is het gelijk duidelijk: we zijn weer in het amazone gebied! Het is warm en klam en er heerst een compleet andere vibe. Nadat wij met de backpacks het vliegveld willen verlaten wordt ons verteld dat wij een tax moeten betalen om Leticia in te komen. Carmen maakt hierop de man duidelijk dat wij slechts 1 uurtje in Leticia zullen zijn en daarna doorgaan naar San Martin. Hierop geeft de man aan dat wij zonder te betalen door mogen lopen. Later deze avond vraagt Marijn dit na bij de eigenaresse van Casa Gregorio en zij geeft ons aan dat wij eigenlijk wel hadden moeten betalen. Ah, we blijven Nederlanders. 

Voordat wij de boot hebben genomen naar Bocas Amacayacu hebben wij in Leticia nog geluncht. De eerste boottocht naar Bocas Amacayacu duurt ongeveer 2 uur. Hier stappen wij over op een kleinere boot van Casa Gregorio die ons in 20 minuten naar San Martin brengt. 

Aangekomen in Casa Gregorio kregen wij in eerste instantie een enorm ruime kamer met zelfs een privé badkamer! Helaas kregen wij na onze community walk te horen dat er een foutje was gemaakt en werden wij verhuisd naar een kleinere kamer met gedeelde badkamer (zoals ook geboekt). Tijdens de community walk lopen wij met een lokale gids door San Martin waarbij wij uitleg krijgen over de manier van leven en de geschiedenis van het dorp. 

Waar wij bij de eerste jungle ervaring een itinerary hadden die letterlijk van dag tot nacht liep, afhankelijk van de activiteit, had Casa Gregorio elke ochtend om half 8 ontbijt. Hierdoor voelde deze jungle ervaring kalmer, we hadden één overnachtingsplek, excursies op dezelfde tijdstippen en ook eten op vaste tijdstippen. De eerste ochtend zaten wij dan dus ook netjes om half 8 klaar voor het ontbijt om stipt om 8 uur op stap te kunnen voor de eerste excursie. Deze eerste excursie heeft ons gebracht naar Peru, om daar een community te bezoeken. Hier hebben wij een wandeling door de jungle gemaakt met modder, enorm veel modder. Of het nou precies aan de drie honden lag die ons continu vergezelden (en dus ook blaffend voor ons uit liepen), dieren hebben we helaas niet gezien. Het was wel een erg leuke wandeling met een enorm bijzondere boom: 

Ook hebben wij hier twee prachtige papagaaien gezien. Een van deze papagaaien mochten wij ook vasthouden! 

Hierna zijn wij naar de andere kant van het dorp toegegaan waar regelmatig luiaards zitten. Hier hadden wij veel geluk, want wij hebben zo’n 5 luiaards gezien! Ze zaten allemaal erg hoog in de boom, maar de foto’s zijn gelukkig duidelijk! 

Na deze zoektocht zijn wij doorgegaan naar Puerto Narino. Hier hebben wij eerst heerlijk geluncht. Daarna zijn wij doorgelopen naar een uitzichtpunt over Puerto Narino (en omstreken). 

Na het uitzichtpunt zijn we weer in de boot gestapt om op zoek te gaan naar een van de hoofdredenen van deze jungle onderneming: de roze rivier dolfijn spotten. Wij hebben er gelukkig heel veel gezien, echter zullen jullie ons op ons woord moeten geloven want het fotograferen van deze dieren is vrijwel onmogelijk. Het beste wat we kunnen geven is deze foto: 

Aangekomen in San Martin besluit Carmen geheel in stijl onze kleding uit te gaan wassen. In de rivier, met de lokale dames! Hierna nemen wij samen nog een verfrissende duik in de rivier. 

In de avond hebben wij in jungle stijl Colombia – Chili gekeken voor de Copa America. Grappig feitje overigens dat eigenlijk niemand van de lokale bevolking wist hoe laat de wedstrijd zou zijn. De tijden 4, 5, 6 en 7 uur zijn namelijk door verschillende mensen gegeven. Uiteindelijk tussen 6 en half 7 in start de wedstrijd. Helaas verliest Colombia deze wedstrijd. Waar Nederland bij verlies in rep en roer zou zijn is iedereen uiterst kalm. Men haalt zijn schouders op, verlaat het huis met de televisie (niet elk huis heeft namelijk een televisie) en gaat door op de orde van de dag. Zo kan dat dus ook! Gelukkig worden wij na de wedstrijd meegenomen voor de eerste nightwalk. Ook deze wandeling was weer leuk, maar helaas op twee tarantula’s na geen speciale dieren gezien. 

Aangekomen in Casa Gregorio stappen wij nog even onder de (koude) douche. Omdat het dorp elke dag twee momenten van elektriciteit kent, hielden wij al rekening met het feit dat de stroom halverwege de douche uit kon vallen. Dit gebeurde dan dus ook. Met een zaklamp in de aanslag hebben wij onze weg naar ons bed weten te vinden.

De volgende dag zijn wij na het ontbijt op de boot gestapt richting een monkey rehabilitation center. Hier worden jongere apen die met name op de zwarte markt verkocht worden als huisdier gered en klaargestoomd om uitgezet te worden in het wild. Als een aap aankomt in het center worden ze eerst 40 dagen in quarantaine gezet. Hierna zijn ze vanaf moment 1 vrij om te gaan en staan waar ze willen; ze leven dus met behulp van begeleiding maar zonder kooien. Deze plek vinden wij ontzettend leuk! De apen zijn erg nieuwsgierig en van de vrijwilliger krijgen wij veel informatie over de apen en hun verhaal. 

Het mooiste moment voor ons is wanneer twee kapucijn apen besluiten samen te gaan kamperen in Marijn zijn shirt. Ze doen dit alsof het de normaalste zaak van de wereld is! 

In dit zelfde dorp hebben we geluncht, vervolgens zijn we terug gevaren richting San Martin. Hier worden wij nog getrakteerd op grijze rivier dolfijnen! Hoewel deze op papier makkelijker zouden zijn te fotograferen is het ons niet gelukt. Disculpa.. 

Overigens zien we hier ook nog een ‘verdwaalde’ roze rivier dolfijn! 

Aangekomen in San Martin chillen wij in een hangmat. Hierna mogen wij, super lief, verhuizen naar een grotere kamer met privé badkamer. Toch wel zo fijn! 

In de avond staat onze tweede nightwalk op het programma. Hiervoor steken wij de rivier over en komen wij aan bij een loopbrug waarmee je in ongeveer 3 uur naar Puerto Narino kan lopen. Deze nightwalk is dus eigenlijk niet heel spannend. De weg om te lopen is een houten loopbrug (in goede staat). Wij zien flink wat van een derde soort tarantula en een mooie kikker die wel erg graag op de foto wil. 

De volgende dag staat in teken van een wandeling door de jungle. Hierbij geeft de gids bij het begin aan dat deze wandeling maar ongeveer 1,5 uur duurt. Na wat overleg gaat de gids overstag en neemt hij ons een flink stuk verder de jungle in. Helaas qua wildlife niet interessant, het enige wat wij op verre verre afstand zagen waren baby leche aapjes. Wel moeten wij zeggen dat dit tot dusver de leukste jungle wandeling is geweest! Er was voor ons bij vlagen amper een pad te herkennen, heel uitdagend en leuk! Na ongeveer 3,5 uur wandelen begon het te regenen. Niet Nederlands regenen, maar echt regenen. Een aangename afkoeling kunnen wij zeggen! Maar na ongeveer een uur in deze regen gelopen te hebben waren wij letterlijk tot onze stringetjes nat. Na een wandeling van ongeveer 4,5 uur keren wij terug naar Casa Gregorio. De rest van de middag hebben wij lekker gechilled. 

De volgende dag pakken wij onze spullen in en vertrekken wij via Bocas Amacayacu (waar wij ook weer grijze rivier dolfijnen zien) terug naar Leticia. Hier moeten wij nog 4 uurtjes overbruggen voordat wij richting het vliegveld moeten. Wat een vieze stad is dit! Het afval ligt overal en het stinkt (logisch, want het is super warm). Uiteindelijk zijn wij eerder naar het vliegveld toegegaan. Hier moesten wij op onze boardingpass een stempel halen bij een migratiekantoortje in het vliegveld. Toen wij hier binnenstapten werden wij verblijd met de eerste airco in 5 dagen. Nadat wij hem vriendelijk vroegen of wij niet in zijn kantoortje mochten wachten zijn wij voor het eerst in 5 dagen even goed afgekoeld. Zalig! 

De vlucht naar Bogota was verder prima, met weinig bijzonderheden. Aangekomen in Bogota stond Zulay haar chauffeur op ons te wachten om ons naar ons hostel te brengen. Helaas bleek ons hostel nogal verstopt te liggen en niet te bereiken met een auto. Gelukkig heeft Omar (de chauffeur) ons ontzettend geholpen en zijn wij op de juiste plek terecht gekomen. 

Het vervolg in Bogota en hoe wij onze laatste 3,5 week van deze reis doorzetten lezen jullie in onze volgende blog. 

Liefs Marijn & Carmen