The final chapter

The final chapter

In deze (voorlopig) laatste blog willen wij allereerst iedereen heel erg bedanken voor alle leuke en lieve reacties op onze blog en voor het meeleven met onze reis. Het maakte de reis extra leuk.

Nog even terug naar onze reisbelevenissen: We waren gebleven bij ons vertrek uit Minca. Toen wij van en naar Costeño beach gingen zijn wij langs een bepaald hotel gereden wat er heel erg leuk uitzag. Wij besloten daarom om na Minca 3 nachtjes te verblijven bij Eco Hotel Villa Cata en lekker bij het zwembad te gaan hangen. Waarom nou specifiek dit hotel? Nou, het heeft een glijbaan bij het zwembad!

We zijn hier in totaal 2 volle dagen geweest, waarbij we niet veel anders hebben gedaan dan gelezen, gezwommen en gerust. Het meest spannende wat er deze dagen gebeurd is, is dat er een Nederlands stelletje was wat drop bij zich had en ons een paar dropjes gaf. Dit maakte vooral Marijn erg gelukkig. Verder stopte onze Macbook ermee en zelfs een belletje naar Apple (door Carmen) mocht niet baten. We hadden in eerste instantie nog het plan om nogmaals het Tayrona nationaal park in te gaan, maar met name vanwege stoelgang-probleempjes bij Marijn hebben­­ we dit niet gedaan.

Op 18 juli vertrokken wij met de bus richting Cartagena. We hadden dit via het hotel geregeld en daar werd gezegd dat het een rechtstreekse bus zou zijn, met airco en redelijke luxe. Jullie raden het al dit was niet het geval. In de eerste bus waren ongeveer vijf stoelen stuk, maar de bus zat wel vol. Sommige mensen lagen dus bijna op degene die achter hun zat. Ergens halverwege moesten we ineens de bus uit en een andere bus in. Daarnaast werd ons ook verzekerd dat de kwaliteit van de bussen heel goed zou zijn, dit bleek alleen voor de tweede bus zo te zijn. Maar goed uiteindelijk zonder al te veel problemen kwamen we veilig aan in Cartagena. Daar hadden we weer een meet up met Alex, die wij eerder in Quito en Medellín gezien hadden. We hebben in eerste instantie met zijn drieën de zonsondergang gekeken bij Cafe del Mar.

Vervolgens zijn we gezellig met zijn drieën ergens gaan eten en daarna hebben we nog een ijsje gegeten.

De volgende morgen zijn we ook nog samen met Alex gaan ontbijten, daarna vertrok Alex richting Santa Marta en wij richting Rincon del Mar. Hiervoor moesten we eerst een bus pakken naar San Onufre en vanuit daar hebben wij een taxi gepakt richting Rincon.

Wij sliepen daar bij Las Magdalenas beach house en omdat wij de enige gasten waren op dat moment hadden we eigenlijk gewoon een privé verblijf. Het was een bijzondere locatie, omdat het zo goed als open was, zie foto’s.

Las Magdalenas heeft een soort van overeenkomst met hotel Sattva, waardoor wij daar elke dag ontbeten en gebruik konden maken van de stoeltjes op het strand. De rest van de dag hebben we dan ook lekker aan het strand gelegen bij hotel Sattva en in de avond daar gegeten.

De volgende ochtend hebben we eerst een beetje rondgelopen door Rincon del Mar, maar omdat dit een heel klein en rustig plaatsje is, was dit ook zo gebeurd. De rest van de dag hebben wij heerlijk aan het strand gechilld. Het lekkere van Rincon del mar is dat er wel toeristen zijn, maar niet zo veel, waardoor het strand heel rustig is.

De laatste dag in Rincon del mar besloten wij een tour te doen naar de Islas de San Bernardo. Een eilandengroep van zo’n 9 eilanden. We gingen in eerste instantie naar het kleinste eiland (isla Islote). Dit eiland heeft een oppervlakte van 12000 m² en een inwonersaantal van bijna 1250 mensen, wat dit het dichtstbevolkte eiland ter wereld maakt.

Vervolgens zijn we naar een ander eiland gegaan, waar wij de naam even niet meer van weten. Dit eiland had een prachtig strandje waar we heerlijk gezwommen hebben. Op een gegeven moment kwamen er behoorlijk wat andere mensen bij, dus vroegen wij aan de gids of wij naar een andere plek konden met minder mensen. We zijn toen naar Isla Tintipan gegaan. Dit strand was misschien nog wel mooier dan de vorige, maar blijkbaar was het voor onze gids niet duidelijk dat we minder mensen wilden, want vlak nadat wij aan waren aangekomen, stroomden de boten met mensen aan. Het leuke vonden wij wel, dat wij nagenoeg de enige toeristen waren en dat het verder allemaal lokalen waren. Dit betekende ook dat iedereen op hetzelfde tijdstip ging lunchen en dat wij dus even de zee voor ons alleen hadden.

Na de lunch zijn wij teruggegaan naar Rincon en hebben de middag nog daar bij het strand vertoefd.

Op 22 juli zijn wij weer teruggegaan naar Cartagena voor de laatste twee dagen. Wij hadden besloten om voor de laatste twee dagen een hotel te boeken om onze reis met een beetje luxe af te sluiten. Echter hadden wij een bericht gehad van het hotel dat vanwege een probleem met muggen het hotel ontsmet moest worden, waardoor wij de eerste nacht in een ander hotel moesten slapen. Achteraf zijn wij erachter gekomen dat het hotel gewoon overboekt was, maar wij klagen niet want het andere hotel was uiteindelijk nog wat luxer.

Wij zijn daarna door Cartagena gaan lopen, op zoek naar souvenirs. Toen wij terugkwamen in het hotel, kwamen we erachter dat Carmen had creditcard geskimd was (ongeveer € 700,-), dus meteen bellen met Rabobank en blokkeren. Het is overigens nog even afwachten of we het geld terug gaan krijgen, maar daar hebben we vooralsnog alle vertrouwen in.

In de avond hebben we afgesproken met Iris, een kennis van Carmen uit Amsterdam. Met zijn drieën zijn wij gaan eten en daarna met een groepje mensen, bestaande uit Nederlanders, Argentijnen en een Finse, biertjes gaan drinken.

Op onze allerlaatste dag is Carmen eerst naar de kapper gegaan om helemaal mooi terug naar Nederland te gaan.

Vervolgens zijn wij verder op zoek gegaan naar souvenirs. Rond lunchtijd zijn wij gewisseld van hotel. In de middag hebben wij lekker bij het zwembad gelegen en zijn nog even naar een winkelcentrum geweest. In de avond zijn wij gaan eten bij Caffe Lunatico, een heerlijk tapas restaurant. Om het echt af te sluiten, hebben we vervolgens ergens anders nog een cocktail gedronken.

De laatste ochtend zijn wij richting het vliegveld van Cartagena gegaan voor onze eerste vlucht, namelijk de vlucht naar Bogota. We vlogen met Viva Air. We waren zoals het Nederlanders betaamt ruim op tijd voor onze vlucht. Wij stonden in de rij te wachten om onze koffers af te geven, aangezien we al hadden ingecheckt. Allereerst moesten wij wachten, omdat mensen van een andere vlucht (die maar 30 minuten eerder vertrok dan onze) allemaal eerst geholpen werden. Hierover waren wij al “not amused” zullen we maar zeggen. Toen we eindelijk aan de beurt waren bleek dat bij deze maatschappij een boarding pass op je telefoon niet goed was. Je moet bij deze maatschappij anno 2019 blijkbaar een papieren boarding pass hebben. De grootste grap komt nog, dit kostte onze COP 39000 per persoon, wat neerkomt op een ruime € 10,- per persoon.

Gelukkig was de vrouw achter de balie die ons “hielp” alleen maar aan het praten met haar collega’s. Dit zorgde ervoor dat ze in eerste instantie het bagagelabel om de verkeerde koffer deed van een man die naast ons aan het inchecken was, maar gelukkig was Marijn zo oplettend om dit op te merken. Vervolgens “vergat” ze ook nog eens om ons het wisselgeld terug te geven. Omdat dit allemaal nog niet genoeg was, hadden we ook nog eens twee stoelen in het vliegtuig die niet naast elkaar waren (namelijk 18B en 22E), dit terwijl er naast Carmen gewoon een plek vrij was. Kortom wij raden jullie aan om als jullie in Colombia zijn toch echt voor een andere maatschappij te kiezen dan Viva Air.

Eerlijk is eerlijk de vlucht zelf was prima. Op het vliegveld in Bogota stond Omar weer op ons te wachten om ons met de spullen naar het huis van Zulay te brengen. Wij hebben daar eerst samen met Oriana geluncht. Vervolgens zijn wij naar het Andino winkelcentrum gegaan en heeft Carmen nog wat kleding gekocht en hebben wij de prijs voor de winnaar van de prijsvraag gekocht. Daarna zijn we nog even naar een ander winkelcentrum gegaan voor Marijn zijn biljetten.

Hierna hebben wij onze spullen bij Zulay opgehaald en met een taxi naar het vliegveld gegaan.

Onderweg naar het vliegveld was het heel erg druk. Op een gegeven moment vertelde onze chauffeur dat er een dodelijk ongeluk was gebeurd, waardoor het helemaal vast stond. Wij reden op een gegeven moment langs de plaats van het ongeluk en zagen een man onder een laken liggen, waarbij zijn voeten eronder uit staken en een deel van het laken helemaal rood was geworden van het bloed. Op de tomtom zagen wij de tijd van aankomst maar blijven oplopen en we begonnen ons langzaam een beetje zorgen te maken of we wel op tijd zouden aankomen. Uiteindelijk koos de taxichauffeur voor een andere route, die ondanks de drukte ook daar sneller was. We kwamen uiteindelijk nog redelijk op tijd aan en de chauffeur was zelfs zo vriendelijk om ons te helpen met het tillen van de backpacks tot aan de incheckbalie.

Het moment dat we met het vliegtuig aan het taxiën waren richting de landingsbaan om op te stijgen, zagen we nog vuurwerk. Een knallend einde van onze reis?

Na een goede vlucht, waarbij we allebei niet heel veel geslapen hebben kwamen we aan op Madrid en na een overstap van een uur of 2 stapten we op onze laatste vlucht richting Amsterdam. Uiteindelijk zijn we op 25 juli rond 17:30 aangekomen op Schiphol, waar we heel warm ontvangen werden door familie en vrienden. Daarna zijn we doorgereden naar Hannah en Jori (broer Carmen) om hun te verrassen en ons neefje voor het eerst te zien.  

Wat ons nog rest is om de oplossing van Marijn zijn tatoeage te geven en de winnaar bekend te maken. Allereerst hier nogmaals de foto van de tatoeage.

Het is braille en wat er staat zijn de namen van de ouders van Marijn tussen rechte haken. Voluit staat er: [Herman Jansen & Loes Addicks]

Er waren een aantal mensen die het goed hadden (met wat hulp), maar degene die het al eerste goed had is: Ronald Addicks (oom van Marijn). De prijs zal zo spoedig mogelijk jou kant op komen, Gefeliciteerd!

We zijn nu dus alweer ruim vier weken terug in Nederland en we moeten vooral beide weer heel erg wennen. Nogmaals willen we jullie bedanken voor het meeleven en alle leuke en lieve berichtjes!!!

Heel veel liefs Carmen en Marijn