Wanneer zij de teugels laten vieren

Wanneer zij de teugels laten vieren

Om jullie niet langer in spanning te houden: WE HADDEN ALLE KOFFERS! Het is gelukt, driemaal is scheepsrecht, het San Pedro de Atacama feest kan beginnen! 

Nou, en of San Pedro (San voor ons) een feest is. Menigmaal trekken Loes en Herman de vergelijking met Oman. Het is er droog, warm overdag en koeler ’s avonds en het is er zanderig. Enorm zanderig. Het sfeertje in de stad is er heerlijk. Mensen lachen, het leeft en men fietst(!). 

Voor San Pedro hadden wij een auto gehuurd op het vliegveld, dus met een Duster zijn wij op pad gegaan naar onze Cabana ‘Laynaturi’. Het was een schattig houten huisje, iets wat achteraf in San Pedro. De dag na aankomst zijn wij naar het centrum toegereden waar wij alvast voorzichtig naar tours hebben gekeken voor de dagen in San Pedro, maar ook richting Uyuni (Bolivia). Uiteindelijk hebben wij via Lithium adventure vier tours geboekt. Drie daarvan komen in deze blog aan bod, voor de laatste tour was naar Uyuni en komt in de volgende blog aan bod. 

De eerste tour die wij hebben gedaan is naar Valle de la Luna. Deze vallei dankt zijn naam aan de gelijkenissen met het maanlandschap, hoewel wij ons afvragen of er ook zo veel zon schijnt op de maan? Het uitzicht op de vallei is in ieder geval prachtig!

Het einde van deze tour is met zonsondergang op Valle de la Luna. De zonsondergang, eerlijk is eerlijk, is waanzinnig. En dat ondanks dat wij samen met 300 andere toeristen de zonsondergang hebben gedeeld. En geloof het of niet: mensen hebben geklapt toen de zon helemaal onder was. Nuchtere Nederlanders als wij zijn, dit snappen wij nog steeds niet. 

De dag hierop zijn wij naar Geiser del Tatio gegaan. Hiervoor zouden wij vanaf 5 uur ’s ochtends opgehaald kunnen worden (over die vroegte hoeven wij verder geen woorden vuil te maken toch?). Bij deze tour zijn wij voor de eerste keer boven de 4.000 meter gekomen. De combinatie met de hoogte en het feit dat de zon nog niet op was, maakt dat deze ochtend vooral heel koud startte.  De reden dat deze tour zo vroeg start is dat de geisers met de koelte en zonder zonlicht beter zichtbaar zijn, dan wanneer de zon erop schijnt, maar ook dat de geisers in de ochtend actiever zijn. 

Wij vonden deze plek erg mooi! Het ontbijt zat inbegrepen bij de tour en was zeer goed verzorgd. Terwijl de zon ons langzaam opwarmde zijn wij naar verschillende plekken toegelopen tussen de geisers door. Er was hier ook een mogelijkheid in een termas (natuurlijk warm water) te zwemmen, maar omdat er zo veel toeristen in dit bad lagen hebben wij dit niet gedaan. Wellicht door Termas Geometricas enigszins verwend. Niet te vergeten hebben we na deze tour Real Madrid – Ajax gekeken (Herman, Marijn en Carmen). Juist in het buitenland in een cafeetje bij elkaar komen en gezamenlijk voor Ajax zijn geeft enorm veel sfeer! Om dat te benadrukken: zelfs Carmen heeft er erg van genoten. Oh ja en Ajax heeft gewonnen (1-4!), dit kan niet vaak genoeg benoemd worden. 

De derde tour-dag zijn we naar Piedras rojas y Lagunas Altiplanicas gegaan. Nog een stukje hoger dan gisteren (rond 4400 meter). Met deze tour komen we langs veel lagunes en mooie uitzichtpunten. Als eerste gingen we naar Laguna Chaxa, waar we ontbeten hadden (wederom inbegrepen en goed verzorgd) en waar meerdere flamingo’s waren. Later die dag, vooral leuk voor Marijn, zagen we veel vicuna’s en ook een viscacha (soort konijn met een eekhoornstaart). Als laatste onderdeel van de tour zijn we naar een dorpje gegaan (de naam is ons even ontschoten) waar we lama vlees hebben gegeten en potverdikkie wat was dat lekker.

Na onze driedaagse tour expeditie is het de dag daarop tijd voor even rust. Wij besluiten daarom lekker met z’n tweeën naar het dorpje toe te lopen. Wij hebben hier heerlijk wat winkeltjes afgestruind, waarbij de Boliviaanse invloeden al goed zichtbaar zijn. 

Na de dag rust besloten wij op eigen gelegenheid naar Laguna Escondidas de Baltinache en Valle de la Marte (ook wel bekend als Valle de la Muerte) te gaan. De Laguna is prachtig! Blauw, wit, zout, helder. Het is een fantastisch aangezicht! In het laatste bad dompelen wij ons onder in het zoute water. Alhoewel, dompelen? Je blijft drijven.. zie maar eens naar de andere kant te zwemmen! 

Overigens het resultaat van een zout bad? 

Hierna rijden wij door naar Valla de la Marte, een vallei die gelijkenissen met mars zou vertonen. Ook hier is het weer prachtig (we vallen in herhaling, maar het is allemaal zo mooi)! Een mooie wandelingen met mooie uitzichten met als hoogtepunt de wandeling terug over de zandduinen. 5 kilo zwaarder door het zand in onze schoenen, maar wat is het prachtig! 

De laatste dag staat in teken van wasjes doen, inpakken en relaxen. Als afsluiting worden wij door Loes en Herman mee uit eten genomen. Het vinden van een restaurant waar je daadwerkelijk een wijntje mag drinken is nog een opgave, maar uiteindelijk vinden we een heerlijk restaurantje. Herman geeft ons nog wijze adviezen mee middels een speech en gezamenlijk bespreken wij alle hoogtepunten (en ook dieptepunten) met elkaar. Het is een heerlijke avond en een mooie afsluiting van de afgelopen weken. 

En dan breekt opeens de laatste ochtend aan. Wij zouden vanaf 6 uur ’s ochtends opgehaald kunnen worden en ook Loes en Herman willen rond half 8 ’s ochtends in de auto richting het vliegveld van Calama zitten. De broodjes waren al gesmeerd dus traditiegetrouw is er voor de laatste keer een pot koffie op het vuur gezet. Wij hebben met z’n allen geproost en vervolgens met elkaar buiten gewacht tot wij werden opgehaald. Toen het busje de hoek om kwam rijden, kwam gelijk het besef: na 6 weken alles te hebben gedeeld (van 5 vierkante meter in de camper tot en met de geboorte van Carmen haar neefje) scheiden hier de wegen. De laatste knuffels en woorden zijn uitgedeeld en dat was ‘m dan... Zwaaiend en glimlachend zijn wij vertrokken naar de grensovergang met Bolivia. Wat was Chili mooi, wat hebben wij het goed gehad met z’n vieren! Te veel hoogtepunten om te benoemen om nog maar niet over het aantal foto’s te hebben. De volgende blog gaat dus over de tour van San Pedro de Atacama naar Uyuni (Bolivia). Ook deze tour heeft ons weer op alle mogelijke manieren uitdagingen en ervaringen bezorgd, maar daarover de volgende keer dus meer! Voor nu hebben ‘zij’ de teugels laten vieren en zijn wij vanaf nu met z’n tweeën op avontuur!

Liefs Marijn & Carmen