Machu (facking) Picchu

Machu (facking) Picchu

Gezien de titel zal de inhoud van deze blog jullie niet gaan verbazen, maar beginnen wij netjes bij het begin en dat is de nachtbus naar Cuzco – Peru. 

Na het vertrek uit Copacabana zijn wij naar Puno gereden in Peru. Wij zijn bij de grensovergang bus 1 uitgestapt, de grens overgelopen en na de nodige stempels in bus 2 weer ingestapt. Dergelijke grensovergangen (met stempels, bussen die niet de grens over mogen etc.) zullen wij in Europa niet snel tegenkomen. In Puno hebben we avond gegeten en daarna zijn wij weer in de bus gestapt klaar voor onze eerste nachtelijke rit. Rond 12 uur ’s avonds kwamen wij aan op een punt waar de helft van de bus uit moest overstappen voor hun aansluiting naar Arequipa. Dat betekende voor ons twee stoelen de neus. Heel vervelend tijdens een nachtrit.. Al met al is deze nachtrit ons redelijk goed bevallen! Om 5 uur ’s ochtends zijn wij aangekomen in Cuzco, waar netjes taxi’s op ons stonden te wachten om ons naar de hostels toe te brengen. Aangekomen in ons hostel vroegen wij aan de eigenaar of onze kamer toevallig al klaar zou zijn, de check in tijd is namelijk formeel gezien 12 uur ’s middags. De man wist ons heel blij te maken door aan te geven dat wij inderdaad onze kamer al op konden! Na een heerlijke douche hebben wij nog 3 uurtjes horizontaal in een bed geslapen, waarna wij eigenlijk redelijk uitgerust de eerste dag in Cuzco konden starten! 

Wij hebben een paar dagen in Cuzco doorgebracht waarin wij verschillende tours hebben geboekt, Ajax – Juventus hebben gekeken en verder vooral rustig aan hebben gedaan. Op 11 april zijn wij vervolgens in alle vroegte gestart aan de Salkantay trek, welke eindigt op de Machu Picchu. 

Dag 1 (11 april); om half 6 ’s ochtends moesten wij bij de tour organisatie zijn waar wij met onze groep voor de komende dagen in een bus naar Mollepata zijn gebracht. Hier hebben wij met een prachtig uitzicht ontbeten. Vervolgens zijn we nog een klein stukje verder gebracht met de bus, tot het punt dat er letterlijk geen auto’s meer mochten rijden en de Salkantay trek dus start. De eerste hike brengt ons naar Humantay lake wat ligt op 4.200 meter. Deze ongeveer twee uur durende hike berg op, op deze hoogte valt ons nog best zwaar! We raken snel buiten adem en moeten daarom af en toe wat stops inlassen. Het uiteindelijke uitzicht op Humantay lake is echter waanzinnig mooi! 

Uiteindelijk lopen we na Humantay lake door naar Quiswarniyoc Private camp (wat op nog ongeveer 1,5 uur lopen ligt), waar de groep per twee personen schattige hutjes krijgt om in te slapen. Deze private camp ligt op 4.000 meter. Op deze hoogte zijn de nachten erg koud, wat betekent dat wij goed ingepakt aan de nacht starten. 

Dag 2 (12 april); Al met al hebben wij gezien de omstandigheden redelijk goed geslapen en hebben wij niet erg last van de hoogte. Op papier zou dag 2 de zwaarste dag zijn omdat wij ongeveer 22 kilometer zouden gaan lopen waarbij de hike start met de tocht naar het hoogste punt van de vijf dagen: 4.630 meter. Carmen ervaart deze ochtend inderdaad als heel erg zwaar. Danseres als ze is kan ze het niet uitstaan dat ze niet ‘snel genoeg’ kan meekomen met de groep. Mentaal vindt ze het zwaar maar ook fysiek met ademhaling en haar heup heeft ze wat moeite. Uiteindelijk met de nodige coaching van Marijn bereiken we na ongeveer 3 uur het hoogste punt. We did it! 

Wij vervolgen via een off track pad de route naar Salkantay lake, wat wederom weer prachtige foto’s oplevert. 

Na een korte stop bij Salkantay lake vervolgen wij via een leuke off track pad de weg naar beneden. Naar beneden is waar de rest van de dag om draait, aangezien wij zullen slapen op 2.900 meter. Al snel merken wij dat naar beneden lopen voor ons makkelijk is en dat wij hierbij steeds ver voor de groep uitlopen (samen met een Duits stelletje). Na ongeveer 2 uur lopen worden onze magen gevuld met een heerlijke lunch om daarna nog 3 uur door te knallen. Met regelmaat worden wij ingehaald door een groep paarden/ezels die voor alle groepen de spullen van A naar B brengen. 

De tweede nacht slapen we wederom in schattige hutjes, waarin tentjes opgesteld staan. We kunnen hier heerlijk warm douchen, wat door iedereen goed wordt ontvangen na twee dagen hiken. Deze camping ligt in Chaullay en ligt aan de start van de Peruaanse Amazone. 

Dag 3 (13 april); Deze dag beloofd rustig te worden, ongeveer 4 tot 5 uur lopen. Tijdens deze dag maken wij kennis met de term Inca Flat. Kort door de bocht is dit niets anders dan continu berg op, berg af. Dit in tegenstelling tot wat de locals European Flat noemen en wij gewend zijn (al helemaal in Nederland). Het is wederom een mooie tocht, die gezien de ligging in de Amazone een stuk warmer is dan de tweede dag. In de middag worden wij naar hotsprings toegebracht (ja, met de bus ja) in Colcampayo. Hier genieten wij met z’n allen van het heerlijke warme natuurlijke water, waar onze spieren ons enorm dankbaar voor zijn. Wij sluiten de middag hier af met een borrel, die wij voortzetten op de camping. Omdat wij de volgende dag weer om 5 uur op moeten, besluiten wij verstandig rond 11 uur naar bed toe te gaan. Anderen uit de groep besluiten dit niet te doen waardoor wij helaas een behoorlijk matige nacht hadden. Het verschil is wel dat wij de volgende dag behalve moe, goed wakker worden en sommige anderen moe zijn met een goede kater. 

Dag 4 (14 april); In eerste instantie worden wij met een busje van Santa Teresa naar Lucmabamba toegebracht. Hier start het eerste deel van de hike bergopwaarts, zo ongeveer 2 uur lang. Dit is pittig. Heel pittig. Het is warm, het steil en alle passen zijn ongelijk. Ongeveer na 1,5 uur lopen krijgt Marijn, zoals Carmen haar broer het zou noemen, de hongerklop. Te weinig ontbeten, voor te veel activiteit. Bovenop de berg doet Marijn zich te goed aan een Inca cola (lees suikerwater) en een paar mueslirepen. Na wat rust merkt Marijn gelukkig dat zijn energieniveau weer omhoog gaat en kunnen wij dus weer aan kop bergaf. Na ongeveer 15 minuutjes krijgen wij ons eerste uitzicht op de Machu Picchu. Het is nog erg ver, maar al zo indrukwekkend! 

Wij vervolgen de route ongeveer 2 uur naar beneden bergafwaarts waarna wij lunch hebben in Hidroeléctrica. Hierna volgt voor vandaag het zwaarste gedeelte na namelijk al flinke inspanning te hebben geleverd en je buik vol te hebben gegeten moeten wij nog 10 kilometer lopen naar Aguas Calientes. Juist op deze momenten zetten wij mind over body in en lopen wij in 2 uur in een stevig tempo de laatste kilometers van de dag. Deze route loopt langs het spoor naar Aguas Calientes. Marijn zijn voeten beginnen het op dit moment erg zwaar te krijgen, vanwege het ontwikkelen van meerdere blaren. Na een lekkere warme douche en avondeten, adviseert onze gids de groep voor de volgende dag de bus te pakken naar de entree van Machu Picchu. Echter onze hele groep is net zo eigenwijs als dat wij zijn: als je al vier hele dagen aan het lopen bent, pak je niet opeens het laatste deel de bus. Om  20:15 liggen wij, zoals onze gids zou zeggen als een ‘dead baby’ te slapen en om 3:55 staat de wekker voor de laatste dag. 

Dag 5 (15 april); Om 4:20 vertrekken wij met de eerste mensen van de groep naar checkpoint 1 die om 5 uur ’s ochtends opengaat. Onze gids had ons al verteld dat alles in Aguas Calientes volgens que’s werkt, dus als wij rond 4:40 aankomen bij checkpoint 1 staan er al ongeveer 50 mensen in de rij te wachten. Rond 5 uur gaat de eerste checkpoint netjes open en druppelen de eerste mensen de trap op. Dit is een Inca trap, waarbij dus ook alle treden oneven en ongelijk zijn. Met deze trap kom je van 2.040 meter (Aguas Calientes) naar 2.430 (Machu Picchu). Rond 5 over 5 starten wij de tocht naar boven waarbij wij beiden een unieke ervaring hebben: wij hebben namelijk nog nooit zo vroeg in de ochtend zo ontzettend veel gezweet. Maar het uitzicht zo met de dag die aanbreekt is prachtig!

Met een paar kleine rust momenten komen wij rond 5 voor 6 waanzinnig trots boven aan. Omdat er (helaas) ook al twee bussen zijn aangekomen, met de wat minder fanatieke mensen, staan wij als ongeveer 100/150stein de rij voor de entree. Kort nadat wij zijn aangekomen gaat Machu Picchu open. Met wat uitleg van onze gids lopen wij naar ons meetingpoint toe, waarbij wij gelijk worden beloond op een waanzinnig uitzicht op Machu Picchu. De mist en de wolken trekken namelijk net deels open/weg, wat een mysterieus en adembenemend uitzicht oplevert. 

Machu Picchu zakt, waardoor er nieuwe regulaties zijn. Je mag daarom in Machu Picchu zelf maar een keer komen. Als je eenmaal Machu Picchu zelf binnenstapt, mag je niet meer terug en loop je richting de uitgang. Ook zijn er geen wc’s, wat ook een stok achter de deur is dat iedereen bijtijds Machu Picchu verlaat. Rond het uitzichtpunt geeft onze gids ons de laatste uitleg waarna wij allemaal afscheid van hem nemen. Als groep lopen wij daarna naar de Sungate toe. Dit is een flinke klim van ongeveer een half uur, wederom een Inca pad (uiteraard), waar wij ons mentaal niet op hadden ingesteld. Even doorbijten dus, maar ook hier is het uitzicht weer fenomenaal. 

Na de Sungate lopen wij door naar de Inca bridge. Daarna gaan wij daadwerkelijk Machu Picchu in en hoewel het wel mooi is worden wij niet dolenthousiast vanwege de massa aan toeristen. Rond ongeveer 11 uur verlaten wij Machu Picchu en beginnen wij aan de tocht naar beneden. Trap af gaat nog wel redelijk, wij beginnen onze knieën wel te voelen, maar al met al gaat het prima. Marijn zijn voeten beginnen steeds meer te protesteren en het vooruitzicht op nog 10 kilometer lopen naar Hidroeléctrica voelt als een enorme uitdaging. Marijn zou zichzelf niet zijn als hij de knop omzet en in een tempo van 1,5 uur die 10 kilometer aftikt ‘alsof het niets is’ met up beat muziek in zijn oren. Carmen volgt het tempo zonder problemen. Aangekomen in Hidroeléctrica eten wij een welverdiende hamburger en stappen wij in de bus die ons in 6 uur terugbrengt naar Cuzco. Het is een lange rit terug, maar dat is prima. Aangekomen in Cuzco loopt Carmen en strompelt Marijn in een slakkengang terug naar ons hostel. Hier nemen wij een heerlijke douche en te moe om nog aan avondeten te denken vallen wij heerlijk in slaap. 

Over 2 dagen vervolgen wij onze avonturen naar Manu jungle, alles hierover lezen jullie dus in onze volgende blog!  

Liefs Marijn & Carmen