De kop is eraf!

De kop is eraf! 

De afgelopen vier dagen hebben wij van het bruisende, warme en soms stinkende Santiago (en omstreken genoten). Onderstaand onze belevenissen in zowel Santiago als in Valparaiso.

In Santiago hebben wij donderdag tot en met zaterdag doorgebracht. Nadat Loes en Herman donderdag (zonder koffers) veilig aankwamen bij de Airbnb zijn wij rustig door de stad gaan lopen op zoek naar wat eten en natuurlijk wijn. Omdat Loes en Herman pas na 24 uur hun koffers zouden krijgen, kregen zij van Airfrance ieder tot E. 100,00 om benodigde kleding en badartikelen te kopen. Nederlands als wij zijn hebben wij flink wat badartikelen ingeslagen en heeft Loes zichzelf ook getrakteerd op nieuwe sneakers! 

Tijdens de voorbereidingen voor de rondreis door Zuid-Amerika is ons verteld dat Chilenen over het algemeen redelijk goed Engels spreken. Wellicht lag daardoor onze verwachting wat hoog, maar dit valt ons behoorlijk tegen. Aangezien Carmen redelijk uit de voeten komt in het Spaans is zij daarmee vanaf dag 1 omgedoopt tot de persoonlijke tolk. Het lukt Carmen redelijk om te spreken, alleen het tempo waarmee de Chilenen antwoord geven is iets waar zij, maar ook Marijn flink aan moet wennen. Omdat de reis ons donderdag nog behoorlijk in de koude kleren zat hebben wij donderdag simpel een maaltijd thuis gegeten met natuurlijk een Chileens wijntje erbij. Grappig feitje: alle drankwinkeltjes in Santiago zijn met hekken afgesloten. In eerste instantie dachten wij dus dat al die winkels gesloten waren. Nadat we dit hebben gevraagd bleek dat je via het hek naar binnen kan roepen en dat er dan iemand met een hek ertussen drank aan je kan verkopen. Even rustig een fles wijn uitzoeken gaat dus niet. Of dit is vanwege de hoge criminaliteit durven we eigenlijk niet met zekerheid te zeggen, alhoewel dit voor de hand ligt om te concluderen. 

Overigens hebben Herman, Marijn en Carmen donderdagavond (nadat Loes op bed lag) de woonkamer versierd: Loes was namelijk jarig 1 februari! Met een aantal lieve kaartjes van het thuis front, een klein cadeautje en slingers zag de woonkamer er super leuk uit! Allereerst hebben wij op Plaza del Armas als op en top toerist koffie gedronken. Een levendig pleintje, maar met enorm veel daklozen. Het contrast tussen een dakloze die op een bankje ligt te slapen met een man in pak die daarnaast staat te bellen kan dan niet groter zijn. Na een goede bak koffie lopen wij via de fruitmarkt ‘La Vega’ door naar San Cristobal. 

Hier kiezen wij ervoor met de funiculaire omhoog te gaan, maar voor de echte sportievelingen: dit kan je ook lopen (5 kilometer). Het uitzicht bij San Cristibal is waanzinnig! Pas dan dringt het tot ons door wat voor metropool Santiago eigenlijk is. 

Aan het einde van de middag hebben wij met Marlou afgesproken in de wijk Barrio Lastarria. Marlou is een kennis van Carmen die woont en werkt in Santiago bij het camperverhuur bedrijf waar wij ook de camper hebben gehuurd. In de afgelopen maanden hebben wij Marlou met al onze brandende vragen bestookt en vonden het daarom super leuk haar met een klein cadeautje en een drankje te bedanken. Terwijl wij onze eerste pisco sour drinken (aanrader voor degene die van citrus-smaak houdt), wij door de zinderende hitte (37 graden) van onze stoelen glijden, bestoken wij Marlou gewoon met nog meer vragen over haar leven in Santiago. Wij ervaren het als super waardevol en open om zo een kijkje te mogen nemen in haar Chileense leventje en alles wat daarbij komt kijken. 

Zondag zijn wij met de bus naar Valparaiso gegaan, Unesco-werelderfgoedlijst. De wijk Cerro Alegre vonden wij leuk om door heen te lopen! De kleuren van alle muurschilderingen laten de stad tot leven komen, vooral met het zonnetje erop! Echter weegt dit voor ons niet op tegen alle daklozen en de continue stank in de stad.

En zoals vorige keer de ‘as we speak’: wij vliegen op dit moment van Santiago naar Punta Arenas over volledig besneeuwde bergtoppen. Het is haast onvoorstelbaar dat wij over hetzelfde land heenvliegen als waar wij net de stad gehuld in 37 graden achter ons hebben gelaten. Overigens is deze vlucht een toeristenattractie te noemen. De piloot roept steeds om hoe helder de lucht is en dat wij over Torres del Paine vliegen en het hele gangpad staat nu vol met mensen die op dit natuurfenomeen willen neerkijken. 

Overigens zijn wij op dit moment al met de camper van Punta Arenas naar Puerto Natales gereden. Over Punta Arenas hebben wij weer enorm veel verhalen, maar die volgen later. 

Liefs Marijn & Carmen