All we can do is wait..

All we can do is wait..

Yes, tijd voor Punta Arenas! Voor Punta Arenas hadden wij op papier twee volle dagen. Maandagavond kwamen wij aan en zouden pas donderdagochtend trotse (tijdelijke) eigenaar zijn van de camper. 

Bij aankomst in Punta Arenas stonden wij met goede hoop bij de bagageband te wachten op de backpacks en uiteraard de koffers van Loes en Herman. Zouden die deze keer wel meekomen? Nou zeker wel! En ook de backpack van Marijn. Helaas bleef de backpack van Carmen uit en wist een medewerker achter de schermen te verkondigen ‘no mas’. Dat was ‘m dan! Een backpack minder. 

Op naar de informatiebalie. Hier wist de dame van Skyairline van de totaal vier mensen die hun bagage mistte te vertellen dat van drie het bekend was: hun bagage zou met de volgende vlucht om 11 uur ’s avonds aankomen. Alleen Carmen haar backpack? Nee, haar naam kwam haar niet bekend voor en ze hadden geen idee. Haar advies was: wacht het even af, wie weet komt hij ook met de volgende vlucht aan. Carmen heeft er toen op gestaan dat zij zou bellen met Santiago om na te vragen of men daar wist wanneer haar backpack aan zou komen. Uiteindelijk bleek dat van Carmen haar backpack het label was afgevallen en dat men niet wist waarnaar het gevlogen moest worden. Door middel van een foto kon Carmen haar backpack ‘identificeren’ en zou haar backpack dinsdagochtend om 6:00 aankomen! Top! 

Dinsdagochtend stond Carmen al vroeg paraat om haar backpack in ontvangst te nemen. Ondanks dat de meest waardevolle spullen in je daypack zit, zit er al met al enorm veel in je backpack. De uren verstreken maar geen spoor of signaal van Skyairline. Uiteindelijk besluit Carmen te bellen, maar na 3 uur verwoede pogingen besluiten Herman en Carmen naar het vliegveld te rijden om polshoogte te nemen. Aangekomen bij de balie blijkt het volgende: Carmen haar backpack zou meegaan met een vlucht van Latam Airline in opdracht van Skyairline, maar Latam Airline heeft aangegeven dat de backpack nooit is aangekomen. Conclusie: ‘We don’t know where your backpack is. It could be in Punta Arenas, it could still be in Santiago, or maybe in Puerto Natales. All we can do is wait.’ Dat was het moment dat Carmen toch wel erg benauwd werd: gaat zij haar backpack überhaupt nog wel terugzien? Op het vliegveld wordt keer op keer gebeld naar Santiago, maar niemand weet van haar backpack af. Uiteindelijk besluiten Herman en Carmen na 1,5 uur terug te rijden naar hun huisje. Ze hebben van verschillende mensen op het vliegveld een telefoonnummer en kunnen met hun contact opnemen en visa versa. Goed en wel 15 minuutjes onderweg naar huis krijgt Carmen het verlossende belletje: ‘I’ve got good news: I’m holding your backpack in my hands!’ 

Herman middels een U-turn op de snelweg terug (want aan het einde van de wereld kan dat gewoon) naar het vliegveld. Binnen 20 minuten staat Carmen vol trots te glunderen met haar (loodzware) backpack op haar rug. Thuis aangekomen geeft ook Marijn aan goed in spanning te hebben gezeten: alle medicatie zat in haar backpack (ja, dat gaan we volgende keer dus anders doen..) dus zonder malariapillen, hoogtepillen etc., was doorgaan met de reis een behoorlijke uitdaging geworden. Maaar, daar denken we nu liever niet over na want: de tijd in Punta Arenas kan beginnen! 

Woensdag hebben wij een tour gedaan naar Vuurland toe. Na Antarctica het meest zuidelijke stukje van Zuid-Amerika; op zoek naar de Koningspinguïn (de op een na grootste pinguïn). Na een boottocht van 2 uur komen wij aan op Vuurland waar wij via een museum doorrijden (ongeveer 1,5 uur rijden) naar de plek waar een kolonie Koningspinguïns zich hebben gevestigd. Middels twee look-out points op een mooie afstand krijgen wij de kans deze mooie dieren van dichtbij te zien. Via een andere opstapplaats varen wij terug naar het vaste land van Chili en staan hierbij nog oog in oog met een nieuwsgierige, hongerige vos. 

Punta Arenas was kort, maar de effectieve tijd die wij hadden was prachtig! Wat een landschap, guur en ongerept. Amsterdam ligt zo ver bij ons vandaan op dit moment. Uiteraard zijn wij op dit moment van posten alweer een aantal dagen verder. In onze volgende blog gaat het camperavontuur van start! 

Liefs Marijn & Carmen