Eres tan hermosa Peru

Eres tan hermosa Peru

Na Paracas volgde Lima, een stad waarover wij niet heel veel goede verhalen hebben gehoord en ook een stad waarin de Lonely Planet ons niet kon overtuigen van een specifieke must see of do. 

Na aankomst in Lima pakken wij de taxi naar ons hostel toe, waarbij we tijdens de rit al gelijk oog in oog komen te staan met de immense grote van Lima. Is Amsterdam groot met ongeveer 1 miljoen inwoners, tikt Lima bijna 10 miljoen inwoners aan. Kan je het je voorstellen? Ons hostelletje voor deze twee nachten blijkt een soort Airbnb locatie te zijn, we hebben een eigen opgang met slaap- en badkamer en delen de keuken met de familie. Het ligt midden in Miraflores (een van de veiligste wijken van Lima), dus qua locatie helemaal top! 

De eerste volle dag (en tevens enige) die wij in Lima hebben staat in het teken van Ajax. Op dit moment overheerst trots bij vooral Marijn, maar die dag van de wedstrijd was deze emotie nog overruled door frustratie. De volgende dag, waarop wij in de avond zelfs al weer vertrekken, staat in het teken van twee missies: 

1.    Marijn zijn nieuw ontdekte (overgenomen) hobby munten zoeken;

2.    Een nieuwe bikini vinden voor Carmen. 

Missie 1 slaagt goed, erg goed zelfs! Missie 2 brengt ons naar alle uithoeken van Lima (met de taxi) maar slagen wil deze missie helaas niet. 

In de avond besluiten wij op advies van Robbert eens een keer goed uit eten te gaan. Een keer niet op budget letten en het heerlijke Peruviaanse eten goed laten smaken. Op advies van de eigenaar van het hostel eten wij bij Pescados Capitales. Wij bestellen beiden een ceviche, want dat hoort natuurlijk wel in Peru. En o, o, o wat smaakt dit heerlijk! Ook de service is waanzinnig en het mondwater dat in de wc klaarstaat past helemaal bij de ambiance. 

Na het etentje halen wij bij ons hostel de backpacks op en stappen wij in de taxi richting de bus die ons in de nacht naar Huaraz zal brengen. 

Eenmaal in de bus krijgt Carmen wat last van haar buik, met als resultaat een aantal wc bezoekjes van een bepaalde aard. Voor Carmen is deze nachtrit dus helaas alles behalve een pretje. Rond 8 uur ’s ochtends komen wij in Huaraz aan en voelt Carmen zich flink beroerd. Met een taxi aangekomen in het hostel kunnen we helaas de kamer niet gelijk in, maar doen de eigenaren er alles aan het zo snel mogelijk schoon te hebben zodat Carmen naar bed toe kan. Gelukkig zakt tegen de middag de misselijkheid bij Carmen en blijft alleen de buikloop, of hoe je het ook wilt noemen aan. 

Waar Huaraz bekend staat om de prachtige hikes die je kan maken, blijven wij de eerste twee dagen dicht bij het hostel. Na de eerste dag doet namelijk ook Marijn mee met de buikloop. Kortom: wij hebben niet alles uit Huaraz gehaald, maar wij hebben zeer zeker alles gegeven! 

Uiteindelijk, op 12 mei Marijn zijn verjaardag, denken wij op de laatste dag dat we in Huaraz zijn een hike aan te kunnen. Wij besluiten daarom met een collectivo naar puenta Santa Cruz te gaan en vanuit daar te hiken naar Wilcacocha. Het nemen van een collectivo is al een ervaring op zich: het busje oogt namelijk vol te zitten. Waar wij in Nederland zouden wachten op de volgende, is daar hier geen sprake van. Wij passen, zo blijkt, nog ‘makkelijk’ erbij! De haltes daarna stappen er namelijk nog 4 mensen in. Foto’s hebben wij hier niet van, wij konden ons namelijk niet zo goed bewegen.. 

De hike valt ons zwaar. Er was ons verteld dat dit voor de hikes vanuit Huaraz een goede ‘starter’ is; wennen aan hiken en de hoogte. Allereerst blijkt het pad behoorlijk steil te zijn, dat is een behoorlijke kluif als je uiteindelijk bijna 2,5 uur omhoog moet. Daarnaast merkt vooral Carmen dat twee dagen minimaal eten er in heeft gehakt. Continu buiten adem en wiebelige benen. Uiteindelijk komen wij, natuuuurlijk, boven aan en is het uitzicht inderdaad erg mooi! 

Na de hike naar beneden, weer de collectivo terug is het tijd voor een taartje en een borrel! 

In de avond gaan we in een lekker restaurantje eten om nog eens te proosten op Marijn zijn verjaardag. 

De volgende dag vertrekken wij rond half 10 via Trujillo naar Tumbes toe. In Trujillo hebben wij 5 uur overstap, om in de nacht verder te gaan met de bus naar Tumbes toe. De eerste rit van Huaraz naar Trujillo toe doet er ongeveer 8 uur over. Daarna duiken wij in Trujillo een shoppingmall in, de zoektocht naar een bikini gaat natuurlijk gewoon door. Helaas ook hier geen succes. Wij slijten de uurtjes met een kaartje leggen, waarna wij rond half 11 terugkeren naar de busterminal. Hier moeten wij even wachten op de bus, deze is namelijk vanuit Lima via verschillende steden vertrokken om rond 12 uur ’s nachts aan te komen in Trujillo. Na Trujillo rijdt de bus door naar Mancora, Tumbes en tot slot Guayaquil. Tijdens deze nacht slapen wij beiden gelukkig weer best goed, en doet ons lijf weer ‘normaal’. 

Rond 1 uur ’s middags komen wij aan in Tumbes en vervolgen (eigenlijk moeten we weer een stukje terug naar het zuiden) wij onze weg naar Zorritos toe. Hier hebben wij een ogenschijnlijk schattig hostelletje geboekt voor de laatste drie nachten in Peru. Met een shared taxi (5 soles per stoel) rijden wij terug naar Zorritos waar de taxichauffeur ons super fijn voor het hostel afzet. 

Het hostel blijkt gerund te worden door een Amerikaans stelletje Billy & Lyann. Billy zijn vader zit in de bouw en dat blijkt uit alles: alle ruimtes zijn afgewerkt, de tegels liggen er straks in, de lampen werken etc. Etc. Het hostel heeft een schattig klein zwembadje met een privé strand. Kortom een perfecte setting om het hoofdstuk Peru af te sluiten. 

Elke ochtend worden wij verrast met een heerlijk, wisselend ontbijt, waarbij wij voor het eerst in lange tijd met en van echt servies eten. Ja, Bolivia en Peru is dus echt over het algemeen een stuk armer. Tijdens de tweede avond stelt Billy voor (tijdens een prachtige zonsondergang, zie foto) om de volgende dag naar modderbaden te gaan. Een soort hidden gem, waar vrijwel nog geen toeristen komen. Voor ons beiden is dit een compleet nieuwe ervaring dus stemmen wij hier enthousiast mee in! 

De volgende dag stappen wij dus met Billy in de mototaxi (van en met de buurman) die ons naar Hervideros brengt. Er zijn 3 grotere modderbaden, waarbij zelfs elk bad goed blijkt te zijn voor iets anders. De eerste voor de botten, de tweede tegen acne. De eerste ervaringen in een modderbad zijn heel vreemd. Het lijkt alsof je voeten geen grond kunnen vinden, alsof je in een berg zeewier wandelt. Uiteraard smeren wij ons volledig in met modder en is het daarna aan de zon om ons op te drogen. Wij zijn uiteindelijk in drie verschillende baden geweest en nadat wij teruggebracht zijn door de buurman duiken we met z’n drieën de oceaan in. Na flink wat scrubben met het zoute water zijn wij moddervrij te noemen en is onze huid ‘babyzacht’. 

De laatste avond ‘bestellen’ wij eten wat heerlijk bij het hostel wordt afgeleverd. Daarna pakken wij onze spullen in omdat wij de volgende dag naar Ecuador toegaan. 

Al schrijvend zijn wij net de grens tussen Peru en Ecuador overgegaan en komen wij over ongeveer 1,5 uur aan in Guayaquil. Onze belevenissen van de start in Ecuador zijn dus in de volgende blog aan de beurt!

Liefs Marijn & Carmen