De Cusco-toegift

De Cusco-toegift

Wie beweert dat 2 tours van totaal 11 dagen verdeeld over 13 dagen veel is, heeft gelijk. Wie beweert dat wij daarna even op adem moeten komen, heeft het mis. Cusco heeft zoveel meer moois te bieden, nog meer dan wij tot op heden hebben gezien. En dus, de dag na terugkomst uit de Manu jungle starten wij met dag-tour 1 richting Moray en Salineras de Maras. 

Moray is net als de Machu Picchu een Inca ruïne. De inca’s hebben er 30 jaar over gedaan om het te bouwen. Het is natuurlijk bekend dat de Inca’s geen vrachtwagens hadden, geen graafmachines of drilboren maar 30 jaar lang terrassen bouwen is wel heel erg lang. Onze gids legt ons uit dat dit komt omdat de stenen waarmee de terrassen zijn gebouwd uit een rivier gehaald zijn die ongeveer 1,5 uur lopen van Moray afligt. Moray diende als een soort kas voor het verbouwen van onder andere groentes en granen. Moray is gebouwd als een neerwaartse cirkel (zie foto), met als doeleinde dat verse lucht continu verplaatst kon worden. Wij vonden het een leuke plek om gezien te hebben, maar helaas ook weer erg toeristisch. 

Na Moray zijn wij doorgereden naar Salineras de Maras. Dit is een hele grote zoutmijn, waarbij verschillende delen toebehoren aan verschillende families.  Wij hadden het geluk dat wij in de laatste week kwamen, waarin het looppad door de zoutmijn nog toegankelijk was voor publiek. Vanaf deze week is het namelijk gesloten om besmetting van het zout te voorkomen. Overigens zou het in de streek van Maras nu het droogseizoen moeten zijn, maar omdat helaas nog steeds veel regen valt, stonden veel zoutterrassen onder water. Dit betekent geen inkomsten voor de families. Het is een mooie en indrukwekkende plek om te bezoeken. 

De op een na laatste dag in Cusco begon als een waar feest. De wekker stond namelijk niet om 5 uur, niet om 4 uur, maar zelfs voor 3 uur: 2:40. Wij konden ons geluk niet op (hoewel achteraf wij kunnen zeggen dat het het waard was)! Deze dag zijn wij naar de befaamde Rainbow Mountain gegaan. Na een busrit van ongeveer 3 uur, met tussendoor een ontbijtje, kwamen wij rond half 7 aan bij het vertrekpunt van de hike naar de Rainbow Mountain. Dit is een hike van ongeveer 1,5 uur die je van 4.700 meter hoogte naar 5.100 meter hoogte leidt. Het uitzichtpunt is bij het eindpunt op een berg waarbij diverse mineralen voor verschillende prachtige kleuren zorgen. Gezien de ervaring met het hiken op hoogte bij de Salkantay trek waren wij verbaasd en stiekem (of toch niet?) trots dat wij als eerste van onze groep aankwamen bij de Rainbow Mountain. 

Onze gids had ons verteld vanwege de hoogte niet langer dan 45 minuten boven te blijven, vanwege het grote risico op hoogte ziekte. Wij zijn dan dus ook na 30 minuten al weer naar beneden gelopen. Op de weg naar beneden krijgen wij het antwoord waarom wij zo vroeg waren opgestaan. Er liepen namelijk op dat moment hordes met mensen naar boven toe. Aangezien wij al de top met een stuk of 20 andere mensen deelden, willen wij niet weten hoe dit er 1, of 2 uur later uit had gezien. 

Eenmaal beneden aangekomen had Carmen wat last van hoofdpijn, maar verder zijn wij ongeschonden door deze hoge hike heen gekomen. Op de terugweg hebben wij met de groep geluncht om daarna rond een uur of half 3 in Cusco aan te komen. 

Die avond lagen wij uitgeteld om 8 uur in bed om vervolgens geheel in ritme om 5 uur wakker te worden. Netjes 9 uur slaap meegepikt dus, maar het zogenaamde vakantieritme is heel ver te zoeken. Deze laatste dag in Cusco hebben wij nog wat rondgestruind door de stad om uiteindelijk in de avond richting de busterminal te gaan voor onze tweede nachtbus ervaring. Deze keer richting Arequipa! 

Deze blog schrijven wij vanuit een warm en zonnig Arequipa, aan het zwembad in ons hostel. Wat wij in Arequipa hebben beleefd vertellen wij in ons volgende blog. 

Overigens: voor meer foto’s (van betere kwaliteit) volg op Instagram Wonderwall.Exposure!